Dialektyka oświecenia

Dialektyka oświecenia - Opis

Opublikowana po raz pierwszy w 1947 roku a pisana w mrocznym okresie II wojny światowej Dialektyka oświecenia jest być może pierwszą próbą opisu stanu życia publicznego, w którym ,,myśl staje się nieuchronnie towarem a język jego reklamą". To z niej czerpała większość postmodernistycznych demaskatorów nowoczesnego rozumu (od Zygmunta Baumana po Michela Foucaulta i Jeana-François Lyotarda). W zamieszczonych tu filozoficznych szkicach i notatkach znajdziemy bezkompromisową analizę niechcianych konsekwencji rozwoju nowoczesności i krytykę powstającego w ten sposób społeczeństwa kultury masowej.

Oświecenie - rozumiane najszerzej jako postęp myśli - zawsze dążyło do tego, by uwolnić człowieka od strachu i uczynić go panem. Lecz oto w pełni oświecona ziemia stoi pod znakiem triumfującego nieszczęścia.
fragment książki Spis treści:
Okładka
Karta tytułowa
Spis treści
Do nowego wydania
Przedmowa
Pojęcie oświecenia
Przemysł kulturalny. Oświecenie jako masowe oszustwo
Żywioły antysemityzmu. Granice oświecenia
Notatki i szkice
Marek J. Siemek. Rozum między światłem i cieniem oświecenia
Indeks
Przypisy
Karta redakcyjna